孟子二章(注音).docx

孟子二章 得道多助 失道寡助 t i ān s h íb ù r ú d ì l ì d ì l ìb ù r ú r én h é 天时不如地利，地利不如人和。 s ān l ǐz h īché ng q ī l ǐz h īg u ō huáné r gō ngz h īé r bú shè ng 三里之城，七里之郭，环而攻之而不胜。 f ūhuáné r gō ngz h ī b ìy ǒu d ét i ān s h íz h ě y ǐ r á n é r bú shè ngz h ě 夫环而攻之，必有得天时者矣，然而不胜者， s h ìt i ān s h íb ù r ú d ì l ìy ě 是天时不如地利也。 ché ngf ēi b ùg āo y ě c h íf ēi b ùshēny ě b īn g g éf ēi b ùj i ān l ì 城非不高也，池非不深也，兵革非不坚利 y ě m ǐs ù f ēi b ùd u ōy ě w ěi é r q ù z h ī s h ìd ì l ì b ù r ú 也，米粟非不多也，委而去之，是地利不如 r én h é y ě 人和也。 g ùy u ē y ùm ín b ù y ǐf ē ngji ā ngzh īj i è g ùg u ób ù y ǐshānx ī 故曰，域民不以封疆之界，固国不以山溪 z h īxi ǎn w ēi t i ān x i à b ù y ǐb īn g g éz h īl ì d éd ào z h ěd u ōz h ù 之险，威天下不以兵革之利。得道者多助， s h īd ào z h ěg u ǎz h ù g u ǎz h ùz h īz h ì q īn q i p àn z h ī d u ōz h ùz h īz h ì 失道者寡助。寡助之至，亲戚畔之。多助之至， t i ān x i àshùnz h ī y ǐt i ān x i àz h īs u ǒshùn gō ngq īn q i z h īs u ǒp àn 天下顺之。以天下之所顺，攻亲戚之所畔， g ù j ūn z ǐy ǒu b ùzhàn zhànb ìshè ng y ǐ 故君子有不战，战必胜矣。 生于忧患 死于安乐 shùnf ā y úqu ǎ n m ǔ z h īzhōng f ùshuō j ǔ y ú b ǎn z h ùz h īji ān 舜发于 畎 亩之中，傅说举于版筑之间， ji āog é j ǔ y ú y úy án z h īzhōng guǎny íw ú j ǔ y ús h ì 胶鬲举于鱼盐之中，管夷吾举于士， s ūn s h ūá o j ǔ y úh ǎi b ǎi l ǐ x ī j ǔ y ús h ì 孙叔敖举于海，百里奚举于市。 g ùti ānji āngji àngd àr èn y ús h ìr én y ě b ìxi ānk ǔ q íx īn z h ì 故天将降大任于是人也，必先苦其心志， l áo q íj īn g ǔ è q í t ǐ f ū kōng f á q íshēn háng f úlu ànq ís u ǒ 劳其筋骨，饿其体肤，空乏其身,行拂乱其所 w éi s u ǒy ǐdòngx īn r ěn xìng céng y ì q ís u ǒb ùnéng 为，所以动心忍性，曾益其所不能。 r én héngg u ò r án h òu néngg ǎi k ùn y úx īn héng y ú l ǜ é r 人恒过，然后能改；困于心，衡于虑，而 h òu z u ò zhēngy ú s è f ā y úshēng é r h òu y ù r ù z é w ú f ǎ 后作；征于色，发于声，而后喻。入则无法 j i āf ús h ì c h ūz é w ú d íg u ów ài huànz h ě g u óhéngwáng r án h òu 家拂士，出则无敌国外患者，国恒亡。然后 z h īshēngy úy ōu huàné r s ǐ y ú ā n l è y ě 知生于忧患而死于安乐也。”