谏太宗十思疏拼音版.pdfVIP

jiàntàizōnɡshísīshū

谏太宗十思疏

wèizhēnɡtánɡdài

魏征〔唐代〕

chénwénqiúmùzhīzhǎnɡzhěbìɡùqíɡēnběnyùliúzhīyuǎnzhěbìjùnqíquányuán

臣闻求木之长者，必固其根本；欲流之远者，必浚其泉源；

sīɡuózhīānzhěbìjīqídéyìyuánbùshēnérwànɡliúzhīyuǎn

思国之安者，必积其德义。源不深而望流之远，

ɡēnbùɡùérqiúmùzhīzhǎnɡdébùhòuérsīɡuózhīlǐchénsuīxiàyúzhīqíbùkě

根不固而求木之长，德不厚而思国之理，臣虽下愚，知其不可，

érkuànɡyúmínɡzhéhūrénjūndānɡshénqìzhīzhònɡjūyùzhōnɡzhīdà

而况于明哲乎！人君当神器之重，居域中之大，

jiānɡchónɡjítiānzhījùnyǒnɡbǎowújiānɡzhīxiūbùniànjūānsīwēijièshēyǐjiǎn

将崇极天之峻，永保无疆之休。不念居安思危，戒奢以俭，

débùchùqíhòuqínɡbúshènɡqíyùsīyìfáɡēnyǐqiúmùmào

德不处其厚，情不胜其欲，斯亦伐根以求木茂，

sàiyuánéryùliúzhǎnɡyěsīɡuózhīlǐyìzuòsīɡuózhīzhì

塞源而欲流长也。(思国之理一作：思国之治；

sàiyuánéryùliúzhǎnɡyěyìzuòsàiyuánéryùliúzhǎnɡzhěyě

塞源而欲流长也一作：塞源而欲流长者也)

fánbǎiyuánshǒuchénɡtiānjǐnɡmìnɡmòbùyīnyōuérdàozhùɡōnɡchénɡérdéshuāi

凡百元首，承天景命，莫不殷忧而道著，功成而德衰。

yǒushànshǐzhěshífánnénɡkèzhōnɡzhěɡàiɡuǎqǐqǔzhīyìérshǒuzhīnánhū

有善始者实繁，能克终者盖寡。岂取之易而守之难乎？

xīqǔzhīéryǒuyújīnshǒuzhīérbùzúhéyěfūzàiyīnyōu

昔取之而有余，今守之而不足，何也？夫在殷忧，

bìjiéchénɡyǐdàixiàjìdézhìzézònɡqínɡyǐàowùjiéchénɡzéhúyuèwéiyìtǐ

必竭诚以待下；既得志，则纵情以傲物。竭诚则胡越为一体，

àowùzéɡǔròuwéixínɡlùsuīdǒnɡzhīyǐyánxínɡzhènzhīyǐwēinù

傲物则骨肉为行路。虽董之以严刑，振之以威怒，

zhōnɡɡǒumiǎnérbùhuáirénmàoɡōnɡérbùxīnfúyuànbùzàidàkěwèiwéirén

终苟免而不怀仁，貌恭而不心服。怨不在大，可畏惟人；

zǎizhōufùzhōusuǒyíshēnshènbēnchēxiǔsuǒqíkěhūhūfánbǎiyìzuòfánxī

载舟覆舟，所宜深慎；奔车朽索，其可忽乎！(凡百一作：凡昔；

húyuèyìzuòwúyuè

胡越一作：吴越)

jūnrénzhěchénɡnénɡjiànkěyùzésīzhīzúyǐzìjiè