醉翁亭记拼音注音版注释.pdf

zuìwēngtíngjì

醉翁亭记

sòngōuyángxiū

〔宋〕欧阳修

huánchújiēshāy

něqíxīnánzhūfēnglínhèyóuměiwàng

环滁皆山也。其西南诸峰，林壑尤美，望

īěán

zhwèiránérshēnxiùzhlgyáyěshānxíngliùqīlǐjiànwén

之蔚然而深秀者，琅琊也。山行六七里，渐闻

shuǐshēngchánchánérxièchūyúlf

ingēngzhīj

ǎiāněniàn

zhgquányěfēng

水声潺，

潺而泻出于两峰之间者，酿泉也。峰

huílùzhuǎnyǒutíngyìránlínyúquánshàngzhězuìwēngtíngyězuò

转，亭翼然临于泉上者，醉翁亭也。作

回路有

tíngzhěshuíshānzhīsēngzhìxiānyěmíngzhīzhěshuítàishǒuzìwèi

亭者谁？山之僧智仙也。名之者谁？太守自谓

yětàishǒuyǔkèláiyǐnyúcǐyǐnshǎozhézuìérniányòuzuì

也。太守与客来饮于此，饮少辄醉，而年又最

gāogùzìhàì

oyuēzuìwēngězuwē

yngzhīyìbúzàijiǔzàihū

高，故自也醉

号曰醉翁。翁之意不在酒，在乎

shsu

ānhǐzhīiān

jyěshānshuǐzhlèdé

īzhīxīnr

éyùzhjiǔ

īyě

山水之间也。山之

水乐，得之心而寓之酒也。

ruòfúrìchūérlínfēikāiyúnguīéryánuémínghuì

xmíng

若夫日出而林霏开，云归而岩穴暝，晦明

biànhuàzhěshānjiānzhīzhāomùyěyěfāngfāéryōuxiāngjiāmù

变化者，山间之朝暮也。野芳发而幽香，佳木

xiùérfányīnfēngshuānggāojiéshuǐluòérshíchūzhěshānjiānzhī

秀而繁阴，风霜高，